Κακώς η Αθήνα Επέλεξε Χάφταρ; – Στη Λιβύη Κρίνεται το Ελληνοτουρκικό Μπραντεφέρ

 
Κακώς η Αθήνα Επέλεξε Χάφταρ; – Στη Λιβύη Κρίνεται το Ελληνοτουρκικό Μπραντεφέρ
 του Σταύρου Λυγερού
 Παρ, 26 Ιουνίου 2020 - 16:42
 
Ακούγεται συχνά στη δημόσια σφαίρα ότι η Ελλάδα διάλεξε λάθος πλευρά στη Λιβύη. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ευθεία αμφισβήτηση της πολιτικής που άσκησε η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Η ειρωνεία της υπόθεσης είναι ότι η σχετική αμφισβήτηση εκδηλώνεται σε κύκλους όχι μόνο του υπουργείου Εξωτερικών, αλλά και της ίδιας της κυβέρνησης!

Αυτό ήταν κοινό μυστικό, αλλά βγήκε στην επιφάνεια με τη δήλωση του αναπληρωτή Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας, ο οποίος φάνηκε να υιοθετεί αυτή την αμφισβήτηση. Επειδή το ζήτημα είχε ενδιαφέρον και για την κατεύθυνση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, αλλά και για τις ισορροπίες στους μηχανισμούς που την καθορίζουν, έκανα σχετικό ρεπορτάζ.

Μεταξύ άλλων επικοινώνησα και με τον Θάνο Ντόκο (24-6), ο οποίος μου είπε on the record ότι «η υποστήριξη της Ελλάδας προς τον Χάφταρ ήταν μονόδρομος, ανεξαρτήτως των μετέπειτα εξελίξεων στο θέατρο των συγκρούσεων στη Λιβύη». Ο ίδιος με διαβεβαίωσε πως αυτή ήταν εξαρχής η άποψή του, οπότε έκλεισε το θέμα με τον αναπληρωτή Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας.
Δεν κλείνει, όμως, συνολικά, αφού η άποψη ότι η Αθήνα έκανε λάθος που πήρε θέση υπέρ του Χάφταρ διακινείται –όπως προανέφερα– ακόμα και σε κύκλους που επηρεάζουν τη διαμόρφωση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Για να δικαιολογήσουν την άποψή τους, μάλιστα, επικαλούνται το γεγονός ότι το στρατόπεδο του Σαράτζ όχι μόνο σταθεροποιήθηκε, αλλά και κερδίζει εδάφη, σε σημείο που να απειλεί τη Σύρτη.
Τουρκική στρατιωτική παρέμβαση στη Λιβύη
Αυτή η αντιστροφή, όμως, δεν προέκυψε ενδογενώς. Προέκυψε, λόγω της μαζικής τουρκικής στρατιωτικής παρέμβασης. Είναι κοινό μυστικό ότι ο Ερντογάν έστειλε χιλιάδες ισλαμιστές (κατά κανόνα τζιχαντιστές) μαχητές, Τούρκους στρατιωτικούς συμβούλους και μεγάλες ποσότητες προηγμένων οπλικών συστημάτων κάθε είδους. Αυτή η αποφασιστική παρέμβαση της Άγκυρας άλλαξε τη ροή των πολεμικών γεγονότων.
Το κριτήριο, ωστόσο, για το εάν η κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε σωστά ή όχι προσκαλέσει τον Χάφταρ στην Αθήνα, δεν είναι το γεγονός ότι εκείνη την εποχή έλεγχε σχεδόν το 95% της Λιβύης και πολιορκούσε την Τρίπολη. Το κριτήριο ήταν και παραμένει το γεγονός ότι η κυβέρνηση Σαράτζ, με την υπογραφή του μνημονίου Άγκυρας-Τρίπολης για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών, μετατράπηκε σε εχθρική προς την Ελλάδα δύναμη.
Υπενθυμίζουμε σε όσους αρέσκονται να ξεχνούν ότι με το εν λόγω μνημόνιο δεν είναι μόνο η Τουρκία που επιχειρεί να αρπάξει ελληνική υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ, αλλά εξίσου και η αναγνωρισμένη διεθνώς κυβέρνηση της Λιβύης. Αυτό είναι που την καθιστά εχθρική δύναμη. Η απέλαση του πρεσβευτή της στην Αθήνα εκείνη την περίοδο ήταν στην πραγματικότητα μικρότερης εμβέλειας αντίποινα σε σύγκριση με το μέγεθος της πρόκλησης. Η Αθήνα όφειλε να είχε διακόψει τις διπλωματικές σχέσεις με την κυβέρνηση της Τρίπολης, στέλνοντας παραλλήλως διπλωματικό σύνδεσμο στη Βεγγάζη.
Η Ελλάδα δεν είχε άλλη επιλογή
Είναι απορίας άξιον πως άτομα που ασχολούνται με την εξωτερική πολιτική υποστηρίζουν ότι κακώς η Ελλάδα επέλεξε την πλευρά Χάφταρ. Συμπεριφέρονται λες και η Ελλάδα είναι μία οποιαδήποτε τρίτη χώρα, η οποία δεν εμπλέκεται και ως εκ τούτου πρέπει να πάει με το νικητή! Η Ελλάδα, όμως, είναι –θέλει δεν θέλει– εμπλεκόμενη χώρα. Δεν ενεπλάκη με δική της πρωτοβουλία. Την ενέπλεξε το μνημόνιο Άγκυρας-Τρίπολης.

(η συνέχεια στο slpress.gr

ΠΗΓΗ:https://www.energia.gr/article/168105/kakos-h-athhna-epelexe-haftar-sth-livyh-krinetai-to-ellhnotoyrkiko-mprantefer

  • :
  • :


πρόγνωση καιρού από το weather.gr