Μπορεί το κείμενο με τα πρώτα πορίσματα της Επιτροπής Πισσαρίδη που δόθηκε στην δημοσιότητα την εβδομάδα που πέρασε να μην είναι πλήρες, όμως περιέχει τους βασικούς άξονες πάνω στούς οποίους κινείται η εν λόγω επιτροπή η οποία και έχει επιφορτισθεί με την σύνταξη Εκθεσης για την μέσο-μακροπρόθεσμη οικονομική ανάπτυξη της χώρας

Σε ότι αφορά τους βασικούς οικονομικούς στόχους το προτεινόμενο σχέδιο κινείται μεν προς την σωστή κατεύθυνση αλλά εμφανίζει μια αδικαιολόγητη μονομέρεια σε οικονομικές και κοινωνικές νόρμες που αφορούν περισσότερο τις βαρειά βιομηχανοποιημένες χώρες του Ευρωπαϊκού βορρά παρά τις γεωγραφικά διαφοροποιημένες και οικογενειοκρατούμενες οικονομίες του νότου.

Βασικό μήνυμα της Επιτροπής είναι όπως υπάρξει άμεση μεγέθυνση των εταιρειών μέσω εξαγορών και συγχωνεύσεων για να αντιπμετωπισθει δήθεν ο διεθνής ανταγωνισμός αγνοώντας πλήρως της επιτυχημένη πορεία πολλών ξεχωριστών ελληνικών επιχειρήσεων που βασίστηκαν στην εντοπιότητα και το μεράκι ιδιοκτητών και εργαζομένων. Το αλλο βασικό μήνυμα είναι η έμφαση που πρέπει να δοθεί στην εκπαίδευση και ψηφιακή μεταρρύθμιση, εις βάρος άλλων τομέων,αγνοώντας ότι η σημερινή Ελλάδα αποτελεί πετυχημένη εξαγωγική χώρα επιστημονικού προσωπικού.

Με την ανάπτυξη των υποδομών και την βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης να εμφανίζονται κυριολεκτικά στο τέλος της πολύ μακράς λίστας συστάσεων και υποδείξεων προς την κυβέρνηση Κυρ.Μητσοτάκη.

Σε ότι αφορά την ενέργεια η Επιτροπή αντιλαμβάνεται την ανάπτυξη του τομέα αποκλειστικά και μόνο μέσα από την επίτευξη φιλόδοξων περιβαλλοντικών στόχων χωρίς να λαμβάνει καθόλου υπ όψη την σημασία και τον πολύ θετικό ρόλο που έπαιξε μέχρι σήμερα η εκμετάλλευση των εγχώριων ενεργειακών πόρων και αγνοώντας επιδεικτικά την τεράστια οικονομική και γεωπολιτική σημασία που έχει η εκμετάλλευση των ελληνικών υδρογονανθράκων . Στο πλαίσιο της πολιτικής και περιβαλλοντικής ορθότητας, όπως αυτή προωθείται μεθοδικά από το ευρωιερατείο των Βρυξελλών τα τελευταία χρόνια, η Επιτροπή διαγράφει με μια μονοκονδυλιά την λέξη υδρογονάνθρακες προτρέποντας έμμεσα αλλά σαφώς την κυβέρνηση να υιοθετήσει μια πολιτική ραγδαίας αύξησης των εισαγωγών φυσικού αερίου, ηλεκτρισμού ( απο τις γειτονικές χώρες) με παράλληλη προώθηση των ΑΠΕ, η ανάπτυξη των οποίων σε μεγάλη κλίμακα-όπως προβλέπεται απο το ΕΣΕΚ- εξαρτάται ασφαλώς από την περαιτέρω χρήση φυσικού αερίου αλλά και από εισαγωγές πανάκριβου εξοπλισμού, αφού η ελληνική βιομηχανία και επιχειρήσεις εν γένει είναι ζήτημα αν μπορούν να συνεισφέρουν μέσω εγχώρια κατασκευασμένων προϊόντων και παροχής υπηρεσιών το 10% -15% του συνολικού κόστους ( αυτό εκτιμάται στα € 13-€15 δισεκ. μέσα στην επόμενη 10ετια για το σύνολο των ΑΠΕ)

Με το έωλο επιχείρημα ότι σε λίγα χρόνια δεν θα χρειαζόμαστε καθόλου πετρέλαιο και φυσικό αέριο, αφού προβλέπεται ( από του εγκεφάλους της ΕΕ) ότι το σύνολο των ενεργειακών αναγκών μας πολυ σύντομα θα καλύπτεται απο ανανεώσιμες πηγές και από υδρογόνο ( ακόμα και η πυρηνική ενέργεια θεωρείται εχθρικό καύσιμο !) η Επιτροπή Πισσαρίδη, βάζει ουσιαστικα ταφόπλακα στις έρευνες και την προοπτική εκμετάλλευσης των εγχώριων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. Αγνοώντας επιδεικτικά τόσο το διεθνές ενεργειακό περιβάλλον και τις ιδιαιτερότητες της Ελλάδας, το ενεργειακό ισοζύγιο της οποίας εξαρτάται κατά 67% απο εισαγωγές πετρελαίου και φ.αερίου. Μάλιστα με την ακολουθούμενη σήμερα πολιτική πλήρους απολιγνιτοποίησης μέσα στην επόμενη πενταετία προβλέπεται διπλασιασμός της κατανάλωσης φ.αερίου στα 8 -10 δισεκ.κυβ.μετρα τον χρόνο και περαιτέρω αύξηση των εισαγωγών ηλεκτρισμού στο 30% του μίγματος ηλεκτροπαραγωγής απο το σημερινο επίπεδο του 20%.

Όμως απο έναν οικονομολόγο του διαμετρήματος του νομπελίστα καθηγητή Χριστ. Πισσαρίδη θα περιμέναμε τουλάχιστον μια σωστή ανάγνωση της διεθνούς κατάστασης σε ότι αφορά την χρησιμότητα των υδρογονανθράκων. Όπως προβλέπει ο πολύ έγκυρος Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας (ΙΕΑ) βάσει πρόσφατης ανάλυσης του ( World Energy Outlook 2019) στα σενάρια που έχει επεξεργασθεί για την ζήτηση ενέργειας το 2040 (stated policies) το 74% των συνολικών αναγκών του πλανήτη θα καλύπτεται από ορυκτά καύσιμα με πετρέλαιο και φ.αέριο να είναι υπεύθυνα για το 57% της ενεργειακής κατανάλωσης.Με άλλα λόγια οι υδρογονάνθρακες δεν εξαφανίζονται από τον ενεργειακό χάρτη!

Όμως η ξενόφερτη Επιτροπή Πισσαρίδη, που μάλλον συγχέει την Ελλάδα με κάποια χώρα της κεντρικής Ευρώπης, αγνοεί παντελώς τα ευρήματα της ΕΔΕΥ και γενικότερα τις εξελίξεις των τελευταίων ετών στο μέτωπο της έρευνας υδρογονανθράκων όπου σήμερα υπάρχουν 12 ενεργές παραχωρήσεις σε διαφορετικά σημεία της χώρας και με παραχωρησιούχους μερικές απο τις μεγαλύτερες πετρελαϊκές του κόσμου. Οι εταιρείες αυτές δεν επένδυσαν τυχαία στην Ελλάδα (και θα επενδύσουν περαιτέρω εάν τους το επιτρέψει η κυβέρνηση) καθότι βάσει των δικών τους αναλύσεων η χώρα μας διαθέτει αξιόλογα και εμπορικά εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα. Για αυτό τον λόγο υπέγραψαν λίαν δεσμευτικές μακροχρόνιες συμφωνίες παραχωρήσεων με το Ελληνικό Δημοσιο και πλήρωσαν μάλιστα και αρκετά χρήματα. Πρόσφατη ανάλυση της ΕΔΕΥ ( εδώ) αναφέρεται σε 30 συγκεκριμένους στόχους σε Ιόνιο και νότια της Κρήτης εντός των εν λόγω παραχωρησεων.Μεταξύ τους οι στόχοι αυτοί κρύβουν σειρά κοιτασμάτων με συνολική δυναμικότητα η οποία εκτιμάται ότι ξεπερνά τα 30 τρισεκ.κυβ μέτρα αερίου ( δηλ. 840 δισεκ.κυβ.μετρα η 168 φορές την σημερινή κατανάλωση αερίου της χώρας).

Δυστυχώς η περιβόητος Επιτροπή Πισσαρίδη με το πόρισμα της έρχεται να ενισχύσει περαιτέρω τον μύθο που καλλιεργείται συστηματικά τα τελευταία χρόνια ( από την σημερινή και την προηγούμενη κυβέρνηση) βάσει του οποίου, (α) η χώρα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα δεν θα έχει ανάγκη πετρέλαιο και φυσικό αέριο αφού όλα θα κινούνται με ηλεκτρική ενέργεια- που όμως θα μας την πωλούν ως επι το πλείστον άλλες χώρες, (β) απαιτούνται δυσθεόρατες επενδύσεις και πολλά χρήματα για την ανάπτυξη των κοιτασμάτων που δυστυχώς δεν διαθέτουμε- αγνοώντας ότι το σύνολο των απαιτούμενων επενδύσεων θα αναληφθούν από τις παραχωρησιούχες εταιρείες, (γ) σε κάθε περίπτωση η έρευνα και παραγωγή υδρογονανθράκων ενέχουν σοβαρούς περιβαλλοντικούς κινδύνους και κάτι τέτοιο δεν είναι αποδεκτό - αγνοώντας ότι υπάρχει ιδαίτερα αυστηρή περιβαλλοντική ευρωπαϊκή νομοθεσία και πρακτική, με αποτέλεσμα στην Ευρώπη τουλάχιστον να μην έχει σημειωθεί κάποιο σοβαρό ατύχημα εδώ και 35 χρόνια,το κοίτασμα του Πρίνου στα 40 χρόνια λειτουργίας του να μην έχει μολύνει την θάλασσα με ούτε μια πετρελαιοκηλίδα, η δε Νορβηγία, η χώρα με το πλέον προχωρημένο περιβαλλοντικό νομικό πλαίσιο και με υψηλό επίπεδο οικολογικής συνείδησης να χαρακτηριζει τους κατοίκους της να έχει αναδειχθεί στον μεγαλύτερο ευρωπαϊκό παραγωγό πετρελαίου και φ.αερίου με σημαντικές εξαγωγές που αναμφισβήτητα έχουν συμβάλλει τα μέγιστα στον πλουτισμό και ευημερία του σκανδιναβικού αυτού κράτους.