Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα καταθέσει ένα πακέτο νόμων για την ενέργεια και το κλίμα την Τετάρτη (14 Ιουλίου) με στόχο την επίτευξη του στόχου για μείωση των εκπομπών κατά 55% έως το 2030 και για μηδενικές εκπομπές έως το 2050.

Το πακέτο αποτελείται από 13 νομοθετικές προτάσεις και αναθεωρήσεις υφιστάμενων νόμων.

Σε ότι αφορά τις αναθεωρήσεις ισχύουσας νομοθεσίας προτείνεται:

Ο ακρογωνιαίος λίθος της ευρωπαϊκής πολιτικής για το κλίμα, το ETS είναι ένας μηχανισμός βασισμένος στην αγορά που θέτει τιμή για κάθε τόνο εκπεμπόμενου άνθρακα από περίπου 10.000 βιομηχανικές εγκαταστάσεις στους τομείς της ενέργειας, της μεταποιητικής βιομηχανίας και των αεροπορικών πτήσεων εντός της ΕΕ.

Το ισχύον καθεστώς καλύπτει περίπου το 40% των συνολικών εκπομπών αερίων θερμοκηπίου της ΕΕ, ενώ το υπόλοιπο 60% καλύπτεται από τον κανονισμό κατανομής, ο οποίος αφορά τις εκπομπές από τις μεταφορές, τη βιομηχανία και τη γεωργία.

Το σύστημα λειτουργεί καθορίζοντας ένα όριο συνολικών εκπομπών που μειώνεται με την πάροδο του χρόνου. Οι εταιρείες μπορούν στη συνέχεια να αγοράσουν και να ανταλλάξουν άδειες εκπομπής.

Το τρέχον ανώτατο όριο σχεδιάστηκε για να επιτρέψει μείωση των εκπομπών κατά 40% έως το 2030. Με τη μεταρρύθμιση που προωθεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στοχεύει να προσαρμόσει το ανώτατο όριο στον νέο στόχο για μείωση των εκπομπών κατά 55%.

Στο πλαίσιο της αναθεώρησης, η Επιτροπή σκοπεύει να επεκτείνει το ETS ώστε να καλύπτει τον ναυτιλιακό τομέα, ενώ έχει συζητηθεί η δημιουργία ενός ξεχωριστού συστήματος που θα καλύπτει κτίρια και οδικές μεταφορές.

Αυτό προκαλεί ανησυχία σε χώρες όπως η Πολωνία, λόγω του ενδεχόμενου αντίκτυπου στα φτωχότερα νοικοκυριά της Ευρώπης.

Για να αντιμετωπίσει τον πιθανό κοινωνικό αντίκτυπο του νέου ETS, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σχεδιάζει να δημιουργήσει ένα κοινωνικό ταμείο δράσης για το κλίμα. Σύμφωνα με το σχέδιο «τουλάχιστον το 50%» των εσόδων που δημιουργούνται από το ETS θα διατεθεί στο νέο ταμείο.

Παράλληλος με το σύστημα ETS είναι ο κανονισμός κατανομής των προσπαθειών, ο οποίος καλύπτει τη γεωργία, τις μεταφορές, τα κτίρια και τα απόβλητα - ή περίπου το 60% των εκπομπών της Ευρώπης.

Ο κανονισμός καλύπτει τους τομείς που παραλείπονται από το ETS και θέτει δεσμευτικούς στόχους για κάθε χώρα της ΕΕ, ανάλογα με το ΑΕΠ τους. Δεν είναι ακόμη σαφές πώς θα λειτουργεί ο επικαιροποιημένος κανονισμός με το νέο ETS για κτίρια και μεταφορές.

Σύμφωνα με αξιωματούχους της ΕΕ που ενημέρωσαν τον Τύπο για τα σχέδια, τα κτίρια και οι μεταφορές θα παραμείνουν καλυμμένα από στόχους σε εθνικό επίπεδο, ενώ το νέο ETS θα έρθει στην κορυφή, ενεργώντας ως σήμα τιμής για την παροχή κινήτρων για την απαλλαγή από τον άνθρακα.

Το τελευταίο κομμάτι της νομοθεσίας στο τρίο που διέπει τις εκπομπές της ΕΕ είναι ο κανονισμός για τη χρήση γης, την αλλαγή της χρήσης γης και τη δασοκομία - γνωστή ως LULUCF.

Εγκρίθηκε το 2018, θέτει μια δεσμευτική απαίτηση για κάθε χώρα της ΕΕ να διασφαλίσει ότι οι εκπομπές από αυτούς τους τομείς αντισταθμίζονται από την κατάργηση CO2.

Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για την ευρωπαϊκή νομοθεσία για το κλίμα, η Επιτροπή δήλωσε ότι θα εξετάσει το ενδεχόμενο να προτείνει έναν στόχο απόσβεσης 300 εκατ. τόνων άνθρακα - από τον τρέχοντα στόχο των 225 εκατομμυρίων. Ένα άλλο σχέδιο του κανονισμού LULUCF δείχνει ότι η Επιτροπή στοχεύει σε 310 εκατομμύρια τόνους δέσμευσης άνθρακα.

Το μέτρο αποσκοπεί στην προστασία των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων από το περιβαλλοντικό ντάμπινγκ και την αποτροπή της «διαρροής άνθρακα», όπου οι βιομηχανίες μετεγκαθιστούν την παραγωγή ή δημιουργούν νέα εργοστάσια στο εξωτερικό, αναζητώντας χαμηλότερο κόστος παραγωγής.

Θα λάβει τη μορφή κανονισμού, που θα καλύπτει τσιμέντο, λιπάσματα, σίδηρο και χάλυβα, αλουμίνιο και ηλεκτρικό ρεύμα. Οι δωρεάν αποζημιώσεις βάσει του ETS θα καταργηθούν για τομείς που καλύπτονται από την CBAM, αν και δεν είναι ακόμη σαφές πότε.

Αυτό θα είναι ζωτικής σημασίας για να καθοριστεί εάν η CBAM είναι συμβατή με κανόνες που ορίζονται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ), οι οποίοι απαγορεύουν τη διπλή αποζημίωση για τις βιομηχανίες.

 

Η ευρωπαϊκή βιομηχανία αλουμινίου έχει ταχθεί εναντίον του μηχανισμού υποστηρίζοντας ότι θα ήταν προτιμότερο να διατηρηθούν τα δωρεάν δικαιώματα εκπομπών στο πλαίσιο του ETS.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο απέρριψε επίσης τα σχέδια κατάργησης δωρεάν κατανομών στη βιομηχανία, τα οποία θα μπορούσαν να αποτελέσουν ζήτημα για τη συμβατότητα του καθεστώτος με τον ΠΟΕ.

Η οδηγία για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας έχει δύο βασικούς ρόλους: τον καθορισμό των πηγών ενέργειας που θεωρούνται «ανανεώσιμες» και τον καθορισμό δεσμευτικών στόχων για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας στο ευρωπαϊκό ενεργειακό μείγμα.

Ο στόχος της ΕΕ να επιτύχει τις καθαρές μηδενικές εκπομπές έως το 2050 θα απαιτήσει τεράστια αύξηση της ικανότητας παραγωγής ΑΠΕ στην Ευρώπη. Το 2018, η ΕΕ έθεσε στόχο 32% ΑΠΕ στο ενεργειακό μείγμα της Ευρώπης έως το 2030, από περίπου 20% που είναι σήμερα. Αυτός ο στόχος θα πρέπει να διπλασιαστεί στο 38-40% για να επιτευχθεί η μείωση των εκπομπών κατά 55% έως το 2030 και οι μηδενικές εκπομπές έως το 2050.

Η οδηγία δέχθηκε κριτική για τον ρόλο της βιοενέργειας, με τους αγωνιστές να εκφράζουν ανησυχίες σχετικά με τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις της αυξημένης παραγωγής βιομάζας.

Υπάρχουν επίσης ανησυχίες ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα μπορούσε να ανοίξει την πόρτα στο ορυκτό αέριο μέσω της συμπερίληψης του στα καύσιμα «χαμηλών εκπομπών άνθρακα».

Με την τελευταία αναθεώρηση να έχει γίνει το 2018, η οδηγία για την ενεργειακή απόδοση αποσκοπεί στην εξοικονόμηση τουλάχιστον 32,5% έως το 2030. Ο στόχος είναι επί του παρόντος μη δεσμευτικός, αλλά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σχεδιάζει τώρα να τον καταστήσει υποχρεωτικό.

Η ενεργειακή απόδοση και οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας θα συμβαδίζουν για να διασφαλίσουν ότι η Ευρώπη θα επιτύχει τον στόχο της για καθαρές μηδενικές εκπομπές έως το 2050.

Η ανακαίνιση των κτιρίων αποτελεί επίσης βασικό μέρος της οδηγίας. Επί του παρόντος, υπάρχει στόχος 3% για την ανακαίνιση δημοσίων κτιρίων, αλλά αυτό είναι πολύ μικρό σε σύγκριση με τη μάζα των ευρωπαϊκών κτιρίων που θα χρειαστούν ανακαίνιση πριν από το 2050.

Τελευταία συμφωνήθηκε το 2003, ότι η οδηγία για τη φορολογία της ενέργειας χρειάζεται απόλυτα μια ενημέρωση. Καθορίζει ελάχιστους φορολογικούς συντελεστές για ενεργειακά προϊόντα, όπως θέρμανση, καύσιμα μεταφοράς και ηλεκτρική ενέργεια, αλλά δεν προσαρμόστηκε ποτέ στον πληθωρισμό.

Ένα άλλο ζήτημα είναι ότι, σύμφωνα με το ισχύον σύστημα, το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο φορολογούνται λιγότερο από την ηλεκτρική ενέργεια, κάτι που θα πρέπει να αλλάξει καθώς η ηλεκτροδότηση των κτιρίων, των μεταφορών και της βιομηχανίας αποτελεί βασικό πυλώνα της πράσινης μετάβασης.

Υπάρχουν επίσης ζητήματα για τις οδικές μεταφορές, όπου το πετρέλαιο που ρυπαίνει περισσότερο φορολογείται λιγότερο από τη βενζίνη, καθώς και στην αεροπορία όπου η κηροζίνη απαλλάσσεται εντελώς από τους φόρους.

Εξαιτίας αυτού, η αναθεώρηση θα μπορούσε να έχει τεράστιο αντίκτυπο στη βιομηχανία ορυκτών καυσίμων.

Τυχόν αλλαγές θα πρέπει να συμφωνηθούν με ομοφωνία από χώρες της ΕΕ. Μια προηγούμενη προσπάθεια αναθεώρησης της νομοθεσίας ξεκίνησε το 2011, αλλά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απέσυρε την πρόταση το 2015 ενόψει αντιπολίτευσης από τα κράτη μέλη της ΕΕ που επέμειναν στον κανόνα της ομοφωνίας.

Οι νέες νομοθετικές προτάσεις είναι οι εξής:

Σύμφωνα με πληροφορίες η Επιτροπή σκοπεύει να εγκρίνει ισχυρότερους και πιο διαφανείς κανόνες διακυβέρνησης για τη δασοκομία και να επιβεβαιώσει τη δέσμευσή της για αυστηρή προστασία όλων των δασών πρωτογενούς και παλαιάς ανάπτυξης, οι οποίοι θα καθοριστούν σε επίπεδο ΕΕ.

Εκτός από τη διευκόλυνση της επαναφόρτισης ηλεκτρικών αυτοκινήτων και του ανεφοδιασμού φορτηγών υδρογόνου, η αναθεώρηση επιδιώκει να τερματίσει την τρέχουσα έλλειψη διαφάνειας στις τιμές και να διευκολύνει τις διασυνοριακές πληρωμές κατά τη χρέωση ηλεκτρικών οχημάτων, ένα ζήτημα που επισημάνθηκε πρόσφατα από το Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει ήδη ανακοινώσει τη φιλοδοξία της να αυξήσει τον αριθμό των σημείων φόρτισης ηλεκτρικής ενέργειας σε 1 εκατομμύριο έως το 2025, αυξάνοντας τα 3 εκατομμύρια έως το 2030.

Η ΕΕ να μειώσει τις εκπομπές των οδικών μεταφορών, προχωρεί σε αναθεώρηση του κανονισμού ReFuelEU Aviation και στοχεύει στη μείωση των εκπομπών στον κλάδο των αερομεταφορών με υψηλή ένταση άνθρακα αυξάνοντας την ποσότητα των πράσινων καυσίμων αεριωθούμενων αεροσκαφών που χρησιμοποιούνται στην ΕΕ.

Για την αύξηση της προσφοράς βιώσιμων αεροπορικών καυσίμων (SAF), η ΕΕ είναι έτοιμη να επιβάλει ανάμειξη. Όλα τα αεροσκάφη που αναχωρούν από τα αεροδρόμια της ΕΕ θα πρέπει να ανεφοδιάζουν με πράσινο τζετ.

Επιπλέον, βρίσκεται υπό συζήτηση η ανάμιξη με καύσιμα όπως το υδρογόνο που παράγεται από την ηλεκτρόλυση, πιθανώς ξεκινώντας από 0,7% το 2030 και αυξάνεται σε 25% έως το 2050.

Παρόμοιο με το αντίστοιχο της αεροπορίας, η FuelEU Maritime στοχεύει στην απανθρακοποίηση της ναυτιλιακής βιομηχανίας με την αύξηση της χρήσης και της παραγωγής βιώσιμων εναλλακτικών καυσίμων.

Τα πλοία αντιπροσωπεύουν περίπου το 11% των εκπομπών της ΕΕ στις μεταφορές, δηλαδή περίπου το 3-4% των συνολικών εκπομπών CO2 στην ΕΕ.

Ωστόσο τα εναλλακτικά καύσιμα έχουν γενικά χαμηλότερη ενεργειακή αποδοτικότητα από το πετρέλαιο, τα πλοία θα χρειαστούν μεγαλύτερες δεξαμενές για να ταξιδέψουν στην ίδια απόσταση.

Σε αντίθεση με την αεροπορία, η Επιτροπή δεν αναμένεται να αναθέσει ένα ορισμένο μερίδιο των πράσινων καυσίμων που χρησιμοποιούνται στη ναυτιλία, όπως το ανανεώσιμο υδρογόνο ή η αμμωνία. Αντίθετα, θα θέσει «στόχους έντασης αερίων θερμοκηπίου» που θα αυξηθούν με την πάροδο του χρόνου.

Δεδομένων των ειδικών αναγκών, η Επιτροπή αναμένεται να υποστηρίξει το υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG) στο μείγμα καυσίμων της ναυτιλίας, με την αιτιολογία ότι το LNG αντιπροσωπεύει το καθαρότερο ορυκτό καύσιμο που διατίθεται σε κλίμακα. Η νομοθεσία περιλαμβάνει επίσης τη χρήση βιοκαυσίμων πρώτης γενιάς.

ΠΗΓΗ:www.worldenergynews.gr