Επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε παραμένει το πρόβλημα του κόστους ενέργειας για τη βιομηχανία, όπως καταδεικνύει πρόσφατη μελέτη της Deloitte για το τελικό κόστος του βιομηχανικού ρεύματος στη Γερμανία. Όπως προκύπτει από τα στοιχεία της μελέτης, οι γερμανικές βιομηχανίες έχουν σημαντικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα έναντι των ελληνικών, καθώς η τελική τιμή ρεύματος που πληρώνουν περιλαμβανομένων των χρεώσεων μεταφοράς αλλά και των φόρων και των τελών, είναι στα 39 €/MWh. Την ίδια στιγμή η all – in τιμή του βιομηχανικού ρεύματος στην Ελλάδα, μετά την κατάργηση της έκπτωσης της γενικής συνέλευσης της ΔΕΗ (όπως προβλέπεται από το μνημόνιο) θα ξεπερνά τα 76 ευρώ η μεγαβατώρα οδηγώντας την ελληνική βιομηχανία να προμηθεύεται ρεύμα σε τιμή σχεδόν διπλάσια από την αντίστοιχη στη Γερμανία.
Όπως τονίζουν πηγές της αγοράς, πίσω από την διαφορά αυτή υπάρχουν δύο βασικές αιτίες: η πρώτη αφορά στην έλλειψη ανταγωνιστικής αγοράς στην Ελλάδα, η οποία θα συμπιέσει τα κόστη και θα οδηγήσει τις τιμές σε καλύτερα επίπεδα. Η δεύτερη αφορά στις υπέρογκες χρεώσεις , τέλη και φόρους που επιβαρύνουν την τελική τιμή του βιομηχανικού ρεύματος, την ίδια στιγμή που για τις βιομηχανίες εντάσεως ενέργειας στο εξωτερικό έχουν θεσπιστεί σημαντικές εκπτώσεις και νόμιμες απαλλαγές.
Η μελέτη της Deloitte
Σύμφωνα με τη μελέτη η τελική συνολική τιμή ρεύματος που πληρώνει μια γερμανική βιομηχανία είναι στα 39 ευρώ η μεγαβατώρα και είναι αποτέλεσμα τόσο της χαμηλής τιμής στο ανταγωνιστικό κόστος ενέργειας, όσο και των χαμηλών χρεώσεων δικτύου αλλά και των λοιπών φόρων και τελών. Μάλιστα το 2013 η ανταγωνιστική τιμή του ρεύματος, χωρίς να περιλαμβάνονται οι λοιπές χρεώσεις δικτύου και οι φόροι, ήταν πάνω από τα 43 ευρώ, ωστόσο υπήρξαν σημαντικές μειώσεις τόσο το 2014 όσο και το 2015 με αποτέλεσμα η ανταγωνιστική χρέωση ενέργειας για το φορτίο βάσης να είναι κυμαίνεται κοντά στα 35 ευρώ η μεγαβατώρα.
Για τις χρεώσεις δικτύου αυτές βρίσκονται στα επίπεδα κάτω του 1 ευρώ η μεγαβατώρα τόσο για τους μεγάλους καταναλωτές άνω των 1000GWh όσο και για τους βιομηχανικούς πελάτες με κατανάλωση στις 100GWh. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι βιομηχανίες στη Γερμανία έχουν έως και 90% έκπτωση σε σχέση με τις κανονικές ταρίφες για τους υπόλοιπους καταναλωτές.
Τέλος σε σχέση με τους φόρους και τα τέλη οι γερμανικές βιομηχανίες με μεγάλη κατανάλωση άνω των 1000GWh πληρώνουν λίγο πάνω από 3 ευρώ η μεγαβατώρα, ενώ οι υπόλοιπες βιομηχανίες (100GWh) δεν ξεπερνούν τα 4 ευρώ η μεγαβατώρα.
Τι πληρώνουν στην Ελλάδα
Σύμφωνα με παλαιότερη μελέτη της Roland Berger στην Ελλάδα ένας μεγάλος βιομηχανικός καταναλωτής με κατανάλωση μεταξύ 50 – 1000GWh πληρώνει για ρυθμιζόμενες χρεώσεις (ΕΤΜΕΑΡ, ΥΚΩ, ΕΦΚ) 9,14 ευρώ η μεγαβατώρα καθώς επίσης δίκτυο μεταφοράς 3,5 ευρώ η μεγαβατώρα. Για το ανταγωνιστικό σκέλος χωρίς την έκπτωση της Γενικής Συνέλευσης της ΔΕΗ, η οποία καταργείται με το νέο μνημόνιο η χρέωση είναι 58 ευρώ η μεγαβατώρα. Η τιμή επιβαρύνεται επίσης και με δικαιώματα διοξειδίου του άνθρακα της τάξης των 6 ευρώ η μεγαβατώρα.
Δηλαδή στην Ελλάδα μια αντίστοιχη βιομηχανία πληρώνει τελική τιμή πάνω από 76 ευρώ η μεγαβατώρα, τιμή 95% ακριβότερη από τα 39 ευρώ της Γερμανίας.
Ανταγωνιστικό μειονέκτημα
Ιδιαίτερα σε μια περίοδο που η ελληνική βιομηχανία δίνει μάχη επιβίωσης μέσω των εξαγωγών, η διαφορά στις τιμές του ρεύματος αποτελεί ανταγωνιστικό μειονέκτημα που δύσκολα μπορεί μια επιχείρηση να ξεπεράσει. Όταν οι βιομηχανίες σε βασικές ανταγωνίστριες χώρες όπως η Γερμανία εμφανίζουν τόσο χαμηλές τελικές τιμές ρεύματος, η ελληνική επιχείρηση είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Βεβαίως στην περίπτωση της Γερμανίας, οι τιμές αυτές μόνο τυχαίες δεν είναι. Είναι αποτέλεσμα της πολιτικής που ακολουθείται από τη γερμανική κυβέρνηση προκειμένου να δημιουργηθούν συνθήκες ευνοϊκές για τη βιομηχανική παραγωγή της χώρας, που αποτελεί άλλωστε και την ατμομηχανή της γερμανικής ανάπτυξης.
Ενδιαφέρον έχει επίσης το γεγονός ότι η Γερμανία εφαρμόζει φιλοβιομηχανική πολιτική στο ενεργειακό κόστος, την ίδια στιγμή που η ίδια με βάση τα επίσημα στοιχεία που αποστέλλει στη Eurostat εμφανίζεται να έχει από τα υψηλότερα τιμολόγια ρεύματος στην Ευρώπη. Αυτή η τακτική βεβαίως εξηγείται εύκολα καθώς η Γερμανία δε θέλει να βρεθεί στο στόχαστρο και στην πραγματικότητα ακολουθεί πολιτική προστασίας των χαμηλών τιμολογίων που επιφυλάσσει για τη βιομηχανία εντάσεως ενέργειας της χώρας.
Την ίδια στιγμή βεβαίως στην Ελλάδα οι στρεβλώσεις της εγχώριας αγοράς αλλά και η πολιτική του κράτους να φορολογεί υπέρμετρα την ενέργεια ακόμη και όταν αυτή προορίζεται για την παραγωγή και τη μεταποίηση, οδηγούν σε αδιέξοδο την ελληνική βιομηχανία, η οποία μετρά τις αντοχές της μετά από έξι χρόνια κρίσης και με την εγχώρια ζήτηση για βασικά βιομηχανικά προϊόντα όπως το τσιμέντο να έχει επιστρέψει στα επίπεδα της δεκαετίας του … 60.