Οι υδρογονάνθρακες (πετρέλαιο, φυσικό αέριο) αποτέλεσαν, αποτελούν και θα εξακολουθήσουν να αποτελούν για αρκετά χρόνια ακόμη υπολογίσημο συστατικό στοιχείο του ενεργειακού μίγματος της ελληνικής οικονομίας. 

Παρά τις διαχρονικές προσπάθειες του Ελληνικού Δημοσίου και των κοινοπρακτικών σχημάτων δημοσίων και ιδιωτικών εταιρειών ελληνικών και ξένων, η ελληνική βιομηχανία υδρογονανθράκων δεν κατόρθωσε να αναπτυχθεί μέχρι σήμερα.

Η κρατική υποστήριξη υπήρξε διαχρονικά μέτρια και όχι συνεχής. Ευάλωτη πάντα σε επιχειρηματικές παρεμβάσεις. Υπήρξαν, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, επιπλέον εμπόδια από μερίδα του τοπικού πληθυσμού καθώς και από περιβαλλοντικές οργανώσεις.

Η διαδικασία αδειοδοτήσεων για τη χορήγηση αποκλειστικών δικαιωμάτων των περιοχών έρευνας και εκμετάλλευσης υπήρξε και παραμένει γραφειοκρατική και χρονοβόρα. Από το στάδιο της εκδήλωσης ενδιαφέροντος/αποδοχής αίτησης του αιτούντα μέχρι τη νομοθετική επικύρωση της σύμβασης μίσθωσης και την εξέλιξη των ερευνητικών εργασιών του αναδόχου επενδυτή.

Αξιοσημείωτο αναφοράς είναι πως το κύριο οικονομικό ρίσκο/κόστος των ερευνών δεν επιβαρύνει τον εθνικό κρατικό προυπολογισμό, αλλά αποκλειστικά το ανάδοχο κοινοπρακτικό σχήμα.

Οι εκτιμήσεις της ύπαρξης εγχώριων υδρογονανθράκων υπήρξαν και εξακολουθούν να είναι αισιόδοξες. Το μέγεθος και η οικονομική αξία των δυνητικών αποθεμάτων υδρογονανθράκων δεν έχει ακόμη προσδιοριστεί με ακρίβεια, λόγω ελλειπών, προς το παρόν, ερευνητικών δεδομένων.  

Απαιτείται, σε τεχνικό επίπεδο, καταγραφή συμπληρωματικού πυκνώτερου σεισμικού δικτύου (δυο και τριών διαστάσεων) με ταυτόχρονη επίσπευση της εκπόνησης πρόσθετων γεωλογικών μελετών. 

Η συνθετική ερμηνεία/αξιολόγηση των νέων σεισμικών καταγραφών και των δεδομένων των γεωτρήσεων που θα ακολουθήσουν, θα επιτρέψουν την ακριβή ποιοτική και ποσοτική αξιολόγηση του δυναμικού των ελληνικών υδρογονανθράκων.

Η παρουσία και η παραμονή των ενεργειακών ομίλων, όπως της γαλλικής Total και της αμερικανικής ExxonMobil, ενισχύουν τη δυνητική ύπαρξη πολύ σημαντικών αποθεμάτων υδρογονανθράκων, ιδιαίτερα στη θαλάσσια περιοχή Δ-ΝΔ της Κρήτης.

Η παρουσία των αγωγών TAP=Δια-Αδριατικός Αγωγός και ο IGB=Διασυνδετήριος Αγωγός Ελλάδας-Βουλγαρίας, καθώς και ο σχεδιαζόμενος EastMed=Αγωγός Α.Μεσογείου, ενισχύουν τη γεωπολιτική και γεωστρατηγική αξία της χώρας μας και της ευρύτερης περιοχής.

Η επερχόμενη διεθνής ενεργειακή κρίση επιβάλει να δοθούν πρόσθετα κίνητρα/διευκολύνσεις προς τους ανάδοχους επενδυτές των ελληνικών συμβατικών περιοχών, ώστε να επισπευστούν οι ερευνητικές εργασίες.

Η σταδιακή εξασθένιση της πανδημίας διεθνώς θα οδηγήσει σε σταδιακή αύξηση της ζήτησης και παραγωγής των υδρογονανθράκων. Όσο θα παραμένει μειωμένη η προσφορά τόσο θα παραμένει αυξημένο το ενεργειακό κόστος των υδρογονανθράκων.

Οι εισαγωγές για τη χώρα προβλέπεται πως θα τίνουν συνεχώς αυξανόμενες προκειμένου να καλύψουν τις επίσης αυξανόμενες εθνικές ενεργειακές ανάγκες. Με δεδομένο το νέο ενεργειακό προωθούμενο <<πράσινο μείγμα>> η αύξηση της ζήτησης σε εθνικό και διεθνές επίπεδο θεωρείται δεδομένη. Οι ΑΠΕ (ανεμογεννήτριες, φωτοβολταικά, βιομάζα) δεν είναι σε θέση να εξασφαλίσουν την ενεργειακή επάρκεια από μόνες τους λόγω του εξαιρετικά χαμηλού ενεργειακού αποτυπώματός τους.

Η ενεργειακή εξάρτηση αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα της εθνικής οικονομικής ανάπτυξης και οδηγεί σε αποδυνάμωση της γεωστρατηγικής θέσης της χώρας. 

Η Ελλάδα πρέπει και μπορεί, από εξαγωγέας πετρελαιοειδών προϊόντων και εισαγωγέας υδρογονανθράκων, να μετατραπεί σε παραγωγός χώρα υδρογονανθράκων.

Αυτό δημιουργεί επιχειρηματικές ευκαιρίες με αύξηση των ιδιωτικών επενδύσεων, νέες  θέσεις εργασίας, μείωση συνολικού ενεργειακού κόστους, αύξηση ενεργειακής ασφάλειας και διαφοροποίησης του εφοδιασμού, αναζωογόνηση της χρεωμένης οικονομίας μας. Προσδίδει αυξημένη γεωπολιτική και γεωστρατηγική αξία στην πατρίδα μας.

Οι αέριοι υδρογονάνθρακες αποτελούν σημαντική γέφυρα πράσινης ενεργειακής μετάβασης με απώτερο στόχο την επίτευξη χαμηλότερων εκπομπών ρύπων/άνθρακα. 

Μπορούν και πρέπει να λειτουργήσουν συμπληρωματικά προς τις ΑΠΕ (ανεμογεννήτριες, φωτοβολταικά, βιομάζα). Μέρος από τα έσοδα τους μπορούν και πρέπει να επενδυθούν και στις πράσινες τεχνολογίες (υδρογόνο, δέσμευση-αποθήκευση διοξειδίου του άνθρακα, ανάπτυξη αποθηκών φυσικού αερίου).

Ο εντοπισμός και η αξιοποίηση των εγχώριων δυνητικών κοιτασμάτων, ιδιαίτερα των αέριων υδρογονανθράκων, κρίνεται αναγκαία και επιτακτική. 

Αποτελεί ευθύνη, υποχρέωση και καθήκον της πολιτικής ηγεσίας. Η εκάστοτε πολιτική ηγεσία οφείλει να αφουγκραστεί και να υλοποιήσει τις διαχρονικές προτάσεις του κατεξοχήν αρμόδιου θεσμικού φορέα, της ΕΔΕΥ=Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρείας Υδρογονανθράκων, αλλά και των ειδικών αναλυτών που εδώ και μια περίπου δεκαετία αναδεικνύουν όλα τα παραπάνω.  

Δρ.Αθανάσιος Θ.Κολοβός

Γεωλόγος Μηχανικός, τ.στέλεχος Δ/νσης Έρευνας Υδρογονανθράκων των εταιρειών Δ.Ε.Π. Α.Ε., Δ.Ε.Π.-Ε.Κ.Υ. Α.Ε., ΕΛ.ΠΕ. Α.Ε..

ΠΗΓΗ:https://energypress.gr/news/skepseis-gia-tis-ellinikes-parahoriseis-kai-toys-ellinikoys-ydrogonanthrakes