Όσοι παρακολουθούν από κοντά τις σχετικές εξελίξεις, πιθανότατα γνωρίζουν ότι ανέκαθεν το ζήτημα των ερευνών υδρογονανθράκων στο Ιόνιο αποτελούσε σημείο τριβής με τη γειτονική Αλβανία, την ώρα που το ζήτημα της οριοθέτησης της ΑΟΖ μεταξύ των δύο χωρών παραμένει σε εκκρεμότητα.

Κι αν σε ό,τι αφορά τις έρευνες τα πράγματα φαίνεται να έχουν πάρει πλέον το δρόμο τους, έστω και μετά από μια πολυκύμαντη πορεία (με την ανάθεση σε ΕΛΠΕ-Repsol του οικοπέδου 2, την αποχώρηση της ισπανικής εταιρείας και την ανάληψη των σχετικών ερευνών αποκλειστικά από τα ΕΛΠΕ που ανακοίνωσαν ήδη από τον φετινό Απρίλιο την ολοκλήρωση των σεισμικών ερευνών – κι ενώ ήδη από την εποχή του διαγωνισμού είχε επισημανθεί από την πλευρά τους ότι η κατάθεση προσφοράς και για το οικόπεδο 1 έγινε για λόγους εθνικής σημασίας κι όχι με κύριο γνώμονα το επιχειρηματικό ενδιαφέρον), η υπόθεση σε ό,τι αφορά την ΑΟΖ παραμένει εξαιρετικά σύνθετη, με νέες παραμέτρους να εισάγονται και να περιπλέκουν ακόμα περισσότερο την κατάσταση. 

Ως γνωστόν, εδώ και καιρό έχει ανακοινωθεί αρμοδίως από το ΥΠΕΝ ότι οι διαδικασίες για την παραπομπή του θέματος στη Χάγη, όπως έχει συμφωνθηθεί μεταξύ των δύο κρατών, έχουν ξεκινήσει, με το Ν. Δένδια συχνά να υπογραμμίζει ότι πρέπει να ολοκληρωθούν σύντομα). 

Στην Αλβανία, από την άλλη, οι φωνές που ακούγονται διαχρονικά και καλούν σε παρεμπόδιση της εξέλιξης της υπόθεσης έχουν αρχίσει και πάλι να ακούγονται το τελευταίο διάστημα. Είναι γνωστό, βέβαια, ότι στο ζήτημα παρεμβαίνει έμμεσα και άμεσα και η Τουρκία, όμως νεότερες εξελίξεις φέρνουν στο προσκήνιο και μια ακόμα διάσταση, που κάνει τα πράγματα ακόμα πιο σύνθετα. 

Σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα της ιταλικής “La Reppublica”, αλλά και πληροφορίες που έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα μέσα, το Ιόνιο και η Αδριατική έχουν γίνει πλέον θέρετρο έντονης αντιπαράθεσης μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας. Τα δημοσιεύματα καταγράφουν αρκετά επισόδεια μικρότερης ή μεγαλύτερης έντασης μεταξύ της ναυαρχίδας του 6ου Αμερικανικού Στόλου αεροπλανοφόρο “Harry Truman” και της συνοδείας του με αρμάδα ρώσικων πολεμικών πλοίων, σε μια επιχείρηση ελέγχου του περάσματος από την Αδριατική στο Ιόνιο. Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες από στρατιωτικές πηγές, ένα ή και περισσότερα από αυτά τα επισόδεια έλαβαν χώρα στα ανοικτά της Κέρκυρας.

Ο λόγος για τις ναυτικές κόντρες στην περιοχή δεν είναι άλλος από τη σημασία που αυτή έχει αποκτήσει σε ό,τι αφορά την δυνατότητα εμπλοκής ναυτικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ εκ του μακρόθεν στον εξελισσόμενο πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά και την προετοιμασία για την ενδεχόμενη επέκτασή του πέραν των ουκρανικών εδαφών, σενάριο το οποίο διατηρούν στο τραπέζι τα στρατιωτικά επιτελεία όλων των εμπλεκόμενων στην πολεμική σύγκρουση μερών.  

Όπως φαίνεται, λοιπόν, μπορεί οι έρευνες υδρογονανθράκων παραμένουν σημαντική υπόθεση για την περιοχή, όμως πλέον η αντιπαράθεση για την ΑΟΖ έχει μεταφερθεί σε διαφορετικό επίπεδο.

Ας σημειωθεί, βέβαια, ότι επ' ουδενί δεν προκύπτει εμπλοκή στην πορεία υλοποίησης του περαιτέρω σχεδιασμού των ΕΛΠΕ για τις έρευνες στο Ιόνιο λόγω της ανοιχτής υπόθεσης της ΑΟΖ. Τα ΕΛΠΕ θα αποφασίσουν για τις περαιτέρω ενέργειές τους αποκλειστικά με κριτήριο τα στοιχεία που έχουν στη διάθεσή τους μετά τις σεισμικές έρευνες και το κατά πόσο από αυτά προκύπτουν ενδιαφέρουσες προοπτικές για τα επιχειρηματικά τους συμφέροντα και σχεδιασμό, έχοντας εξασφαλισμένη την υποστήριξη της ελληνικής κυβέρνησης σε περίπτωση συνέχισης των ερευνών.