21 03 2024 | 07:41
Δεν έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε ενεργειακά utilities να συνυπογράφουν με βιομηχανίες κείμενα υπέρ της μεταποίησης και της κατ΄επείγουσας λήψης μέτρων για να αντιστραφεί η αποβιομηχάνιση της Ευρώπης.
Το είδαμε να γίνεται με αφορμή την πρόσφατη «Διακήρυξη της Αμβέρσας», την κραυγή αγωνίας της ευρωπαϊκής βιομηχανίας για την ανάγκη τα νέα όργανα που θα προκύψουν από τις ευρωεκλογές του Ιουνίου, να ακολουθήσουν άλλη ρότα από τη σημερινή.
Το κείμενο, προϊόν ενός συνασπισμού 73 κορυφαίων στελεχών της βιομηχανίας που παρουσιάστηκε το Φεβρουάριο, ένα μήνα μετά, έχει μαζέψει κοντά στις 570 υπογραφές επιχειρήσεων από 20 διαφορετικούς τομείς της οικονομίας, 803 υπογραφές οργανισμών και 186 υπογραφές ενώσεων και σωματείων.
Η είδηση όμως είναι άλλη. Ότι ανάμεσα στις εκατοντάδες υπογραφές από επικεφαλής μεγάλων ευρωπαϊκών επιχειρήσεων, βρίσκει κάνεις και ονόματα CEO από utilities και ενεργειακές εταιρείες, όπως του Patrick Pouyanné της TotalEnergies. Του Luc Rémont της EDF, του Adriano Alfani από τον όμιλο ENI, του Γιώργου Στάσση από τη ΔΕΗ.
Τι δείχνει η στήριξη της ΔΕΗ και των μεγάλων ευρωπαϊκών utilities στην βιομηχανία; Μια συναντίληψη για τα προβλήματα, μια κοινή άποψη ότι οι στόχοι μπορεί να είναι σωστοί, αλλά οι τρόποι λάθος.
Οτι οι ανησυχίες της βιομηχανίας είναι δικαιολογημένες, καθώς ενώ θέλει να επενδύσει σε νέες καθαρές τεχνολογίες, είναι τέτοια η ευρωπαϊκή γραφειοκρατία, που συχνά λειτουργεί απωθητικά, αναγκάζοντας κάποιους να στρέφουν σε άλλα γεωγραφικά μήκη και πλάτη το ενδιαφέρον τους.
Δείχνει μια συναντίληψη ότι το ενεργειακό κόστος στην Ευρώπη είναι πολύ υψηλό, ότι επιβαρύνεται με πάμπολλες ρυθμιστικές επιβαρύνσεις, ότι είναι απαραίτητο η ΕΕ να αλλάξει κατεύθυνση. Το μήνυμα είναι πως η Ευρώπη έχει δίκιο όσον αφορά τους στόχους για μηδενικές εκπομπές άνθρακα – κανείς δεν το αμφισβητεί αυτό - αλλά η απάντηση δεν είναι να φτάσουμε στην απανθρακοποίηση μέσω της αποβιομηχάνισης.
Διατρέχοντας κανείς τη σχετική λίστα που συνεχώς μεγαλώνει, εκτός από ονόματα όπως ArcelorMittal, Aurubis, Bayer, BASF, BP, ExxonMobil, GlaxoSmithKline, Knauf, Nestle, Repsol, Siemens, Thyssenkrupp, Mytilineos και ElvalHalkor, βλέπει υπογραφές επικεφαλής ή κορυφαίων στελεχών από τις ENI, EDF, Snam, Fluxys, EON, Equinor, TotalEnergies, ΔΕΗ, αλλά και ενώσεις, όπως η Hydrogen Europe.
Σε αναζήτηση της νέας ισορροπίας
Τα συμφέροντα της βιομηχανίας και των utilities προφανώς και δεν συμπίπτουν. Η πρώτη θέλει πάντα φθηνότερο ρεύμα με καλύτερους όρους, οι δε εταιρείες ηλεκτρικής ενέργεις, δεν είναι πάντα σε θέση να ικανοποιήσουν τις ανάγκες της, αν και εσχάτως με την εξάπλωση των PPA’s αυτό αλλάζει.
Η κοινή ωστόσο πεποίθηση βιομηχανιών και εταιρειών ηλεκτρικής ενέργειας ότι πρέπει να βρεθεί μια νέα ισορροπία ανάμεσα στο «πρασίνισμα» της οικονομίας και την ευρωπαϊκή μεταποίηση, δείχνει ότι η πίεση προς τις Βρυξέλλες για αλλαγή στρατηγικής αυξάνεται.
Καθώς επίσης ότι πρέπει να ανοίξει η συζήτηση για το πώς θα καλύψουμε το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα που έχουν τα προϊόντα των τρίτων χωρών, πώς θα προσελκύσουμε επενδύσεις όπως οι ΗΠΑ, που έχουν εγκαίρως προσαρμόσει τις πολιτικές τους στην πράσινη μετάβαση.
Είναι προς το κοινό συμφέρον, utilities και βιομηχανίας, η τελευταία να προλάβει το τρένο της «πράσινης» μετάβασης. Κανέναν δεν εξυπηρετεί να μείνει εκτός, εργοστάσια να κλείνουν, η παραγωγή να σταματά, άνθρωποι να χάνουν τις δουλειές τους, παρά μόνο τον ανταγωνισμό από τις BRICS. Η Ευρώπη χρειάζεται επειγόντως μια επιχειρηματική πρόταση για τη βιομηχανία.
Και τα ευρωπαϊκά utilities έχουν κάθε λόγο να θέλουν π.χ. η «Συμφωνία της Βιομηχανίας» να τεθεί στο επίκεντρο της νέας ευρωπαϊκής στρατηγικής ατζέντας για την περίοδο 2024-2029 μέσα από ένα ολοκληρωμένο σχέδιο δράσης, το πιο βασικό από τα 10 σημεία στη «Διακήρυξη της Αμβέρσας». Οσοι συνυπογράφουν το κείμενο συμφωνούν με την ανάγκη να ξαναδεί η Επιτροπή θέματα ασυνέπειας σε ρυθμιστικό επίπεδο, αντικρουόμενους στόχους, τη πολυπλοκότητα της ευρωπαϊκής νομοθεσίας.
Να αποφασίσει μια ισχυρή δημόσια χρηματοδότηση με ένα Ταμείο Ανάπτυξης Καθαρής Τεχνολογίας που θα τροφοδοτείται με μελλοντικά έσοδα από το ΣΕΔΕ (Σύστημα Εμπορίας Δικαιωμάτων Εκπομπών), αλλά και να δει πως η Ευρώπη μπορεί να καταστεί ένας ανταγωνιστικός πάροχος ενέργειας, επανεξετάζοντας μια σειρά από ρυθμιστικές επιβαρύνσεις πάνω στις τιμές του ρεύματος.
Κυρίως όμως να δει τι θα κάνει με τον «ελέφαντα» στο δωμάτιο της πράσινης μετάβασης, δηλαδή τα δίκτυα. Το Νοέμβριο, η Κομισιόν είχε ανακοινώσει ότι χρειάζονται επενδύσεις 584 δισ ευρώ κάθε χρόνο μέχρι το 2030 στα ευρωπαϊκά δίκτυα για να επιτευχθούν οι στόχοι, ουδείς ωστόσο τρέφει την ψευδαίσθηση ότι αυτό είναι εφικτό, όταν, όπως παραδέχεται και η ίδια, μια αδειοδότηση σε τέτοιες υποδομές μπορεί να πάρει και δεκαετία.
Η συνάντηση Eurelectric με Βεστάγκερ
Τα ζητήματα της ανταγωνιστικότητας, των επενδύσεων στα δίκτυα, της ανάγκης το ρυθμιστικό περιβάλλον να γίνει πιο απλό, και μια σειρά από θέματα που πρέπει να αποτελέσουν προτεραιότητες για τη νέα Επιτροπή, έθεσε πριν μια εβδομάδα στην Αντιπρόεδρο της ΕΕ, Μαργκρέτε Βεστάγκερ και η διοίκηση της Eurelectric, στην οποία ο CEO της ΔΕΗ είναι από πέρυσι αντιπρόεδρος.
Το θέμα θα τεθεί μετ’ επιτάσεως και το Μάιο, στο ετήσιο συνέδριο της Eurelectric, το οποίο, έπειτα από πρωτοβουλία του Γ. Στάσση, διεξάγεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, παρέχοντας την ευκαιρία να αναδειχθεί ο ρόλος της χώρας μας στο νέο διεθνές ενεργειακό τοπίο.
Καλεσμένοι να μιλήσουν θα είναι ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, κορυφαίοι αξιωματούχοι της Κομισιόν και CEO μεγάλων ευρωπαικών ομίλων, προσφέροντας την ευκαιρία να προβληθούν οι μεγάλες προκλήσεις καθώς πλησιάζουμε το 2030.
Είναι ανάγκη να αυξηθεί ο ρυθμός εξηλεκτρισμού της Ευρώπης, όπως έγραφε το Δεκέμβριο η Eurelectric, στο μανιφέστο που είχε δημοσιεύσει, για τη νέα νομοθετική περίοδο των ευρωπαϊκών οργάνων, αυτή μετά τις Ευρωεκλογές, της περιόδου 2024-2029.
Σήμερα η ηλεκτρική ενέργεια συμμετέχει μόλις με 23% στη συνολική ενεργειακή της κατανάλωση, με μεγάλα τμήματα της οικονομίας να συνεχίζουν να εξαρτώνται από τα ορυκτά καύσιμα. Απαιτείται να ανεβάσουμε ταχύτητες, αν θέλουμε να πετύχουμε τους ενεργειακούς και κλιματικούς στόχους, όπως και αυτόν για την ενεργειακή απόδοση, όπου βάζοντας π.χ. αντλίες θερμότητας, η ζήτηση για ενέργεια θα μειώνονταν κατά 2/3. Χρειάζεται η νέα Επιτροπή να ανακοινώσει μέσα στις πρώτες 100 ημέρες ένα σχέδιο εξηλεκτρισμού, θέτοντας ως στόχο το 35% μέχρι το 2030, με συνέχιση των προσπαθειών ελάφρυνσης της τιμής του ρεύματος από φόρους και εισφορές.
Οπως επίσης να επιταχυνθεί η στρατηγική αυτονομία της ΕΕ, να γίνει το ενεργειακό της σύστημα λιγότερο εκτεθειμένο σε εξωτερικά σοκ, να αναθεωρηθεί η στρατηγική ενεργειακής ασφάλειας, η οποία φέτος γίνεται 10 ετών, αλλά και να χαρτογραφηθούν οι βασικοί κίνδυνοι και τα τρωτά σημεία στις αλυσίδες εφοδιασμού.
ΠΗΓΗ energypress.gr